Sinds de oprichting, nu ruim 25 jaar geleden, hebben de Klezmatics de lat voor klezmermuziek flink hoger gelegd, hebben ze platen gemaakt die niet alleen mooi zijn, maar ook politiek en muzikaal interessant, hebben ze toekomstige generaties geïnspireerd en hebben ze mede het gezicht van de eigentijdse jiddische cultuur veranderd.

In de afgelopen jaren heeft de groep in meer dan twintig landen opgetreden en tien cd’s uitgebracht - de recentste is de dubbelcd Live at Town Hall (MWCD 4067), opgenomen in hun thuisbasis New York en uitgebracht ter gelegenheid van de 25e verjaardag van de band. Op hun met een Grammy bekroonde cd uit 2006, Wonder Wheel (MWCD 4064), hebben de Klezmatics een twaalftal niet eerder gezongen teksten van Woody Guthrie op muziek gezet, daarbij hun stilistische basis flink verbredend. Onlangs is er ook een documentaire over hen gemaakt: The Klezmatics: On Holy Ground.

In de 25 jaar van hun bestaan hebben de Klezmatics samengewerkt met gerenommeerde artiesten als violist Itzhak Perlman, Pulitzer-prijswinnaar en toneelschrijver Tony Kushner en de Israëlische zangeres Chava Alberstein, plus vele anderen, van John Zorn tot beatpoet Allen Ginsberg.

De muziek van de Klezmatics is gebaseerd op klezmer, maar is geen traditionele variant er van. ‘Klezmer’, zegt Frank London, ‘is de unieke sound van de Oost-Europese joden. Het kan een gevoel van ‘other-worldliness’ oproepen, een verlangen naar een tijd of plaats die we nooit gekend hebben.’
Ofschoon traditie aan hun basis ligt, hebben de Klezmatics vanaf het begin een open oog gehad voor de moderne wereld. ‘We willen deel uit maken van een levende traditie en levende tradities veranderen nu eenmaal’ stelt Paul Morrissett. Frank London: ‘We maken klezmer en joodse muziek op een consistente en coherente wijze, die politiek getint is en toch esthetisch aantrekkelijk. De muziek past bij onze eigen politieke overtuigingen, zoals het opkomen voor de rechten van homo’s en lesbiennes, arbeiders, voor mensenrechten in het algemeen, voor universele religieuze en spirituele waarden. Onze muziek blijft echter verre van de aspecten van jiddische cultuur die ons niet bevallen, zoals de nostalgie, de kitsch en de vrouwenhaat. We hopen daarmee aan anderen te kunnen laten zien dat er een manier is om de jiddische cultuur op hun eigen voorwaarden te accepteren, als een levend en ademend deel van onze wereld.’

De Klezmatics zijn in 1986 in New York opgericht. De groep kreeg al snel een toegewijde fanbase die snel groeide naarmate hun bekendheid als de exotische nieuwe groep die klezmer van de ondergang gered had groter werd. In de loop der tijd hebben talloze ideeën een plek gekregen in de nummers van de band, variërend van wereldwijde importperikelen tot intieme liefde, van linkse politiek tot joodse mystiek. ‘We beseften al heel vroeg, dat we in elk geval moesten geloven in de liederen die we wilden zingen,’, zegt Lorin Sklamberg.

Een kwart eeuw na de oprichting zijn de Klezmatics nog steeds toegewijd aan hun muziek en de nauwe band die ze met hun fans onderhouden. Sklamberg: ‘Ik zou in 1986 nooit geloofd hebben dat het behouden, verspreiden en opnieuw vormgeven van jiddische muziek ooit mijn levenswerk zou worden. Ik weet zeker dat wij op geen enkele andere band lijken.’

Heden ten dage bestaan de Klezmatics nog uit drie originele leden: Lorin Sklamberg (zang, accordeon, gitaar, piano), Frank London (trompet, keyboards, zang) en Paul Morrissett (bas, cimbalon, zang), aangevuld met Matt Darriau (kaval, klarinet, saxofoon, zang) en Lisa Gutkin (viool, zang). Ze zijn zonder twijfel momenteel de succesvolste klezmermuzikanten ter wereld.